Положение о символике ОО «БРПО»
Примерное положение об ипользовании символики ОО «БРПО»
Положение о вступительных взносах ОО «БРПО»
Положение о праздниках и традициях ОО «БРПО»
Методические рекомендации по организации работы с младшими
школьниками «октябрятами»
Ведомость уплаты вступительных взносов
XXII Олимпийские зимние игры пройдут в Сочи с 7 по 23 февраля 2014 года. Вслед за ними – с 7 по 16 марта – состоятся XI Паралимпийские зимние игры. Игры в Сочи пройдут в уникальной климатической зоне: здесь теплое море соседствует со снежными вершинами, склоны которых давно стали популярным местом отдыха для любителей зимних видов спорта. имние Игры в Сочи войдут в историю как самые инновационные. При их подготовке многое делается впервые и впоследствии станет частью колоссального наследия Игр.
В первые за всю историю существования Олимпийских игр талисманы Олимпиады в Сочи 2014 были выбраны посредством открытого всеобщего голосования, по итогам которого наибольшее число голосов получили Белый Мишка, Леопард и Зайка.
Белый мишка проживает в ледяном иглу за далеким полярным кругом. Его домик целиком выстроен изо льда и снега. На стене всегда висит эмблема — Сочи 2014 . Здесь и кровать, и компьютер, и снежный душ, и даже спортивный тренажер, чтобы мишка всегда мог оставаться в форме. Благодаря нему мишка научился кататься на лыжах, играть в кёрлинг и бегать на коньках. Больше всего ему нравится кататься на санках.
Леопард живет на ветвях огромного дерева, растущего на заснеженной скале кавказских гор. По призванию он спасатель. Всегда готов прийти на помощь. Говорят, не раз помогал спасать расположенные у подножья гор деревушки от лавин, за что был удостоен почетной эмблемы Сочи 2014. Леопард отлично катается на сноуборде, он обучил этому виду спорта всех своих друзей. Этот талисман отличается веселым нравом и любит большие компании.
Зайка известна как наиболее активная жительница олимпийской деревни. Все удивляются — как это она везде поспевает?! Она не только отличница в Лесной Академии, но и надежная помощница в семейном ресторане «Лесная запруда» и постоянно участница спортивных соревнований. На шейке у нее красуется бабочка с эмблемой олимпиады Сочи 2014. Кроме того, этот талисман Олимпиады 2014 любит петь и танцевать.
В голосовании приняло участие более 270 тысяч респондентов. Совсем немного не дотянул до тройки талисман Олимпиады в Сочи 2014 в виде дельфина на лыжах. Весь список претендентов на символы Олимпиады в Сочи 2014 (картинки) был такой: Дед Мороз, Матрешки, Снигирь, Дельфин, Леопард, Бурый Мишка, Солнышко, Лучик, Снежинка, Белый Мишка и Зайка.
В качестве талисманов Паралимпийских игр в Сочи были выбраны Снежинка и Лучик.Лучик прилетел с самой жаркой планеты, а Снежинка — с ледяной. Мы абсолютно разные — но у нас много общего. Нам нравится вдохновлять особых людей на особые достижения! Мы помогаем землянам открывать фантастические возможности в самих себе!
Женская биатлонная сборная Беларуси заняла 7-е место в эстафете на 2 этапе Кубка мира в Хохфильцене (с отставанием от победителя на 1 мин. 56,8 сек. без штрафных кругов и с девятью дополнительными патронами) в эстафете (4×6 км)
Лидер национальной команды и одна из ведущих яхтсменок мира белоруска Татьяна Дроздовская стала первой на очередном этапе Кубка мира по парусному спорту ISAF, который завершился 7 декабря 2013 года в акватории тихоокеанского залива Порт-Филлип в г.Мельбурн, Австралия
Бахар Ганна
Гэтага дня Міколка чакаў з асаблівым хваляваннем. Чаму? Ды таму, што набліжаўся не просты дзень, а Дзень яго нараджэння, дзень, калі яму споўніцца 10 гадоў.
Была нядзеля. Міколку не спалася. На душы было радасна, а сэрца праста спявала, бо настаў гэты доўгачаканы дзень. Хлопчык устаў, зрабіў зарадку, памыўся, апрануў свой святочны касцюм, які падрыхтаваў яшчэ ўчора звечара, і тут жа заспяшаўся на кухню, каб дапамагчы матулі. Мама ўсё ўжо падрыхтавала. Патрэбна было толькі сервіраваць стол. Міколка дапамог расставіць талеракі, побач паклаў відэльцы і лыжачкі, паставіў кубачкі. На сярэдзіну стала мама паставіла прыгожы торт, побач паставілі вазачкі з пячэннем, цукеркамі, фруктамі і другія прысмакі. Засталося толькі дачакацца гасцей. Мама ў гэты дзень вырашыла не перашкаджаць Міколку і пайшла да суседкі бабулі Веры.
І вось у дзверы пазванілі. Міколка падбег да люстэрка, уважліва агледзеў сябе і пайшоў адчыняць. На парозе стаялі сябры: Сягрейка, Петрык і Кацярынка. Яны трымалі букеты, якія закрывалі іх тварыкі, і падарункі. Міколка прыняў падарункі, падзякаваў сябрам і запрасіў іх да стала. Дзеці частаваліся, гулялі ў розныя гульні, весяліліся, спявалі песні. Ва ўсіх быў цудоўны настрой.
Праз некаторы час Міколка вырашыў паглядзець, што яму падарылі сябры. Ён пачаў разбіраць падарункі. Аказалася, што Сяргейка падарыў займальную настольную гульню. Кацярынка — цудоўны футбольны мяч. А Петрык – піратэхніку. Міколка быў у захапленні ад падарункаў, асабліва ад Петрыкавага. Ніхто раней не дарыў яму такіх незвычайных падарункаў.
— Вось гэта здорава! У мяне ёсць свой уласны салют! – радасна сказаў хлопчык.
— А давайце яго зараз запусцім, — прапанаваў Сяргейка. – На дварэ ўжо прыцемкі, прыгожае будзе відовішча.
Міколку самому не цярпелася гэта зрабіць, таму ён адразу ж згадзіўся:
— Давайце! Пабеглі хутчэй на двор!
Калі ўсё было гатова, хлопчыкі падпалілі феерверкі. Праз некалькі секунд неба было расквечана рознакаляровым салютам. Толькі што гэта? Адзін феерверк паляцела не ўверх, а ў бок хлява бабулі Веры, дзе яна трымала курэй, і ўпаў на дах. Дзеці не ведалі, што рабіць. Яны стаялі і разгублена пазіралі, як пачынае брацца агонь.Спярша нясмела, апотым усё больш і больш. Першым апамятаўся Міколка:
— Хлопчыкі, пабеглі тушыць пажар! А ты, Кацярынка, бяжы і тэлефануй па нумары 101, раскажы, што здарылася.
Агонь браўся не на жарты. Не паспелі хлочыкі вырашыць, як будуць тушыць пажар, як, пранізваючы цішыню вечара гучнай сірэнай, праз некалькі хвілін на месца здарэння прыбыла машына МНС. З дома выбегла бабуля Вера, Міколкава мама, пачалі збірацца людзі.
Пажарныя працавалі хутка і зладжана. Праз некалькі хвілін пажар быў патушаны, курачкі бабулі Веры выратаваны. Пажарныя падышлі да дзяцей і растлумачылі ім, якую небяспеку поіць піратэхніка і якія наступствы могуць быць, калі яе запускаюць дзеці, папярэдне не пазнаёміўшыся з інструкцыяй, а самае галоўнае — без нагляду дарослых.
Дзеці зразумелі сваю памылку і паабяцалі пажарным, што будуць вельмі асцярожныя з агнём самі і аднакласнікаў сваіх папярэдзяць. А Міколка, Сяргейка і Петрык настолькі былі ўражаны дзеяннямі пажарных, што вырашылі: вырастуць – абавязкова стануць пажарнымі, будуць змагацца з агнём, калі ён будзе выходзіць з-пад улады чалавека.
Ніка Крысціна
Жыла-была курачка Раба. І былі ў яе любімыя дзеткі – дачушка Сакатушка і сыночак Пецечка. Сакатушка па двары хадзіла разам з маці, зерне збірала. Усё яе цікавіла тут: то яна падыме галоўку да сонейка і радасна ўсміхнецца, то за матыльком паімчыцца наўздагон, то любуецца кветачкамі, то з непаседам-ветрыкам гуляе. Пакліча яе матуля – яна хуценька бяжыць на матулін голас. Нікуды далёка не адыходзіць Сакатушка са двара без матчынага дазволу.
А вось Пецечка непаслухмяным рос. Не сядзелася яму ў двары, цягнула яго поле, рэчка, лужок. Тут, на шырокім прасторы, і бавіў Пецечка свой час, пакуль не бачыла матуля.
Аднойчы зайшоў пеўнік на пшанічнае поле. Якраз стаяў час жніва. Па полі, нібы вялізны карабель, хадзіў камбайн. Пецечка зацікавіўся працай людзей. Ён бачыў, як машына заграбае калоссе, потым выкідвае салому, а зерне на хаду ссыпае ў кузаў машыны, якая павольна рухаецца па полі побач з камбайнам.
Вось прасыпалася некалькі зярнятак, вось яшчэ. Пецечка дзяўбе зярняткі, ласуецца. Ах, якія яны смачныя!
А сонейка ўжо ўзбіраецца пад поўдзень. Горача пеўніку, душна. “Ой, якая спёка! Не магу больш трываць! А што калі збегаць да возера, акунуцца ў ваду, крыху асвяжыцца?” – думае Пецечка.
І вось ён рашуча накіраваўся да вады. Забыў пеўнік, што матуля кохную раніцу яго папярэджвала:”Малы ты яшчэ, сыночак. Нельга самому хадзіць купацца, можаш утапіцца. Ты ж плаваць не ўмееш”.
Пецечка, разамлелы, гарачы, з разбегу кінуўся ў ваду. Ах, якая асалода! Але што гэта? Звяло крыльцы, лапкі сталі нібыта чыгунныя, цягнуць углыб. Хоча крыкнуць пеўнік, каб ратавалі, але раскрывае дзюбку, а крыку не чуваць.
Тут Пецечку і канец быў бы, каб не сядзеў з вудаю ў гэты час на возеры шасцікласнік Васілёк. Убачыў ён, што пеўнік тоне, смела кінуўся ў ваду на дапамогу. Падплыў да Пецечкі і выцягнуў яго на бераг. Ляжыць пеўнік, не варушыцца. Успомніў Васілёк, як вучылі яго на ўроках АБЖ дзейнічаць у такіх сітуацыях, і аказаў пацярпеламу першую дапамогу. А калі Пецечка ачуняў, калі яму стала значна лепш, хлопчык адвёў яго дахаты.
Гэта казка, сябры. Але колькі такіх здарэнняў на вадзе бывае ў рэальным жыцці!
Помніце аб гэтым, Пецечкі, Ганначкі, Васечкі, Міколкі.
